σπερματοφόρος

και σπερμοφόρος, -α, -ο, θηλ. και -ος, Ν

1. βιολ. αυτός που φέρει ή παράγει σπέρμα

2. το ουδ. ως ουσ. το σπερματοφόρο

ζωολ. κέλυφος που περικλείει τα σπερματοζωάρια σε ορισμένα ασπόνδυλα και στους τρίτωνες

3. (το αρσ. και το ουδ. ως ουσ.) ο σπερματοφόρος, το σπερματοφόρο

βιολ. κοίλο όργανο τών αρσενικών πολλών ομάδων ζώων το οποίο περιέχει άφθονα σπερματοζωάρια και μπορεί να αποκολληθεί.

[ΕΤΥΜΟΛ. < σπέρμα, -ατος + -φόρος (< φέρω). Η λ. ως επιστημον. όρος τής Νέας Ελληνικής είναι αντιδάνεια, πρβλ. αγγλ. spermatophore].